سلام
بسیار ممنونم از دوستان گرامی از استقبال شون از این وبگاه.
به نظر می رسد برخی از رفقا ادامه این مسیر را با دید شک می نگرند و تصور می کنند هدف این جریان تنها یادآوری خاطرات است و به دست آوردن حالی به تر از تجدید این خاطره ها.
آیا تا به حال به اولین روز حضورتون توی کانون میثم تمار فکر کرده اید؟
چه شد که آمدید؟ پدر مجبورتون کرد؟ دوستتون آوردتون؟به زور مدرسه (مثلا آقای امینی
) آمدید؟ ؟؟؟
چرا به حضورتان ادامه دادید؟ ؟ چرا باید ادامه داد؟
فکر می کنم پاسخ به سوالات بالا کمک زیادی به تقویت نیات دوستان در تقویت مجدد این جریان خواهد کرد.
منتظر نظرات خوبتون هستم.
یا علی
مهدی صدرنژاد
